در کتابمقدس هر جا که این روح از خدا صادر میگردد همان
" روح القدس " است که حضور دارد و ما حضور این روح را از همان ابتدای خلقت
مشاهده میکنیم و از آن می شنویم. درست در آیۀ دوم از کتاب آفرینش یعنی همان کتابی
که قرآن به استناد از آن چگونگی آفرینش را می نویسد؛می خوانیم که :" و
زمین تهی و بائر بود و تاریکی بر روی لجّه و روح خدا سطح آبها را فرو
گرفت." قریب به چهار صد بار عبارت روح در کتابمقدس بکار برده شده که
تقریبا 90 درصد آن اشاره به روح القدس دارد و وقتی از روح القدس در این آیات
میخوانیم ،از روح خدا میخوانیم نه یک فرشتۀ آسمانی .فرق عظیمی ست بین
موجودات آسمانی که فرشتگان در آن رده قرار میگیرند با روح القدس.روح
القدس فرشته نیست و فرشته روح القدس نیست.فرشتگان موجوداتی هستند که تنها منتقل
کنندۀ فرمان خدا به انسانها در یک برهۀ زمان بوده اند آن هم در یک مکان فرستاده
شدۀ معلوم؛ مثلا اگر فرشته ای در ترکیه در ملاقات با انسانی دیده می شد همان فرشته
در عین واحد نمیتوانست در تهران شخص دیگری را ملاقات نماید.اما روح خدا یا روح
القدس در عین واحد میتواند بر یک یا دو یا صد یا هزار یا میلیون در آن واحد در هر
نقطه ای از جهان ،بر یکی در کوچه های سمنان بر کسی دیگر در تپه های اندیمشک و بر
دیگری در آپارتمان های شهر نیویورک ،وارد شود و به هر کدام از آنها پیام و دستوری
یکسان یا نا یکسان بدهد.فرشته آورندۀ پیام از جانب خدا و یا اجراء کنندۀ آن
است.روح القدس خود پیام است. مثل فرشته ای که مامور گرفتن جان فرزندان نخست مصریها
شد.فرشتگانی که نزد ابراهیم آمده قبل از اینکه شهر سدوم و عموره را نابود
سازند.فرشته ای که بر الاغ بلعام بعور پیامبر دروغین ظاهر شد.و شما این را دنبال
کنید تا فرشته ای که بر مریم ظاهر شد و تولد عیسای مسیح را از روح القدس مژده داد
و به احتمال زیاد همان فرشته روزی دیگر بر زکریا نازل شد و قوت روح القدس را بر
الیزابت مژده داده و تولد یحیی را اعلام نمود و بعید نیست که همان فرشته بر
چوپانان بعد از متولد شدن مسیح موعود نازل شد تا به آنان مژده دهد.بر قبر مسیح
ظاهر شد تا رستاخیز او را اعلام کند.اما روح القدس ظاهری مجزا و نمایندۀ رساندن
پیام نیست.او خود فعال و عمل کننده ای مستقل بر انسان است. حضور فرشتگان در حیطۀ
انسانی و فیزیکی روزانه نمی تواند باشد اما حضور روح القدس میتواند از نطفۀ آدمی
شروع و تا روز مرگ با انسان باشد.رویت فرشتگان و دیدن آنها در
زندگی روزانۀ ما بعید نیست اما دائمی نیست.درست است که بر طبق اصول و
تعالیم مسیح سکونت روح القدس در ایمانداران نیز میتواند ابدی نباشد اگر
ایماندار روح را برنجاند و مکان او را که جان و قلب اوست مقدس نگاه ندارد روح شخص
را ترک میکند اما بلافاصله پس از توبه از گناهان و برگزیدن زندگی ای به دور از
شرارت و زیستن با مسیح ، روح در قلب شخص باز میگردد و مجددا زندگی میکند.در بیانی
ساده :ماندن فرشتگان با انسان همیشگی و وقت و بی وقت نیست .اما سکونت روح و ماندن
و بودن روح در انسان میتواند همیشگی و متوالی و ادامه دار باشد.اکنون که این مطلب
را بر طبق آیات و اسناد کتابمقدس مسیحی یعنی تورات و انجیل دانستید ،ببینیم قرآن
چه دارد در بارۀ روح القدس بگوید:
در قرآن کمتر از بیست بار عبارت روح نام برده شده است و هر
بار که در آیه ای کلمۀ روح آمده به معنای نه روح بلکه به معنای فرشته ای بنام
جبرئیل است.در قرآن به ترجمۀ مولانا محمد علی ،یکی از مفسرین و متفکرین اسلامی در
تمام پاورقی های اشاره شده به عبارت روح در قرآن ایشان تاکید نموده اند که مراد
جبرئیل است .بعنوان نمونه در سورۀ بقره آیۀ 87 می خوانیم که :" و اتینا
عیسی ابن مریم البینت و ایدنه بروح القدس " ترجمۀ فارسی آن می
گوید:" و به عیسی فرزند مریم دلیل های روشن عنایت کردیم و او را به روح القدس
تائید نمودیم." و در ترجمۀ انگلیسی قرآن به قلم مولانا محمد علی ایشان
در پاورقی این آیه قید نموده اند که :
""according
to holy Quran ,the holy spirit is the angel which brought
revelation یعنی بر طبق قرآن روح القدس
همان فرشته ای ست که مکاشفات روحانی را می دهد." در واقع منظور آقای محمد علی
همان جبرئیل است.چه در سورۀ نحل آیۀ 102 " روحی که امت مسلمان را هدایت میکند
"و چه در سورۀ شعرا آیۀ 193 " روحی که قرآن را نوشته است " هر دو
مورد و همانطور که نوشتیم در تمامی بیست موردی که در قرآن از کلمۀ روح سخن به میان
آمده نیت همان جبرئیل فرشته است یا یک مکاشفۀ روحانی ست که قرآن به هیچ
عنوان این برداشت از روح القدس را بعنوان یک مکاشفۀ روحانی نتوانسته بسط و گسترش
دهد که این مکاشفه چیست؟چگونه میسر است؟شیوۀ آن چیست؟بر چه کس یا کسانی آن انجام
میگردد ؟آیا فقط مختص پیامبران است یا میتواند بر هر انسانی این مکاشفه انجام
گردد؟اگر قرآن میتوانست به تمام این سوالات و ابهامات در خصوص روح القدس به روشنی
و وضوح پاسخ دهد بی شک میتوان گفت آنها روز پنطیکاست یا روز نزول روح القدس به
شاگردان مسیح را درک میکردند و به حقیقت نزدیک میشدند و قلب خود را به عیسای مسیح
میدادند؛اما افسوس که نه!
اینجاست که ضعف غریبی در فرهنگ و شریعت اسلام داریم و
نقصانی عظیم برای درک ریشه ای روح القدس.روحی که میتوانست و هنوز میتواند انقلابی
در سنتهای قدیمی و پوسیدۀ شریعت ایجاد کرده و قلب و روح آدمی را از عشق به خدا و
تسلیم خدا شدن و پذیرفتن تنها راه رستگاری و حیات جاودان توسط عیسای مسیح پر
سازد.آدمی را تماما از درون به بیرون شخم زده و او را شخصیتی نو ،خلقتی نو در نگاه
خدای زنده بسازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر