درعهد
عتیق کتاب لاویان (سومین کتاب تورات) مقررات دقیقی در مورد قربانی کردن وجود دارد که
حضرت موسی با الهام الهی ثبت کرده است. در میان قوم اسرائیل قربانیهای مختلفی برای
آمرزش گناهان و مصالحه با خدا و یا تقدیس وجود داشت و قوانین زیادی برای اصلاح خطایا
دیده می‌شد و در کتاب مقدس اشارات زیادی در این مورد وجود دارد. فلسفه تمام این قربانیها
اینست که فقط با ریخته‌شدن خون، آمرزش گناهان امکان پذیر می‌باشد و حیوانی که قربانی
می‌شد بجای شخص گناهکار جان خود را فدا می‌کرد. معهذا یهودیان مؤمن متوجه بودند که
این قربانیها علامت و نشانه‌ای است از یک قربانی بزرگ و مهم که در آینده انجام خواهد
شد .در واقع قربانی حیوانات نشانه‌ایست از یک قربانی عظیم الهی که توسط خدا آماده شده
است.
پس
توجه می‌فرمائید که قربانی شدن مسیح نقشه خدا برای رستگاری انسان بوده است. راه نجات
بشر گناهکار همین بود. در واقع قربانی شدن مسیح تکمیل تمام مراسم مربوط به قربانیهای
قبل از وی بوده است. در میان بنی اسرائیل قربانیها پیوسته تکرار می‌شدند ولی قربانی
مسیح برای یکبار کافی بود. سایر قربانیها با زور انجام می‌شدند ولی مسیح با میل خود
قربانی شد. سایر قربانیها از حیوانات بودند ولی قربانی مسیح قربانی الهی بود. عیسی
مسیح، خدای مجسم شده بود که در بالای صلیب جان داد. بعبارت دیگر خدا مجازات گناه بشر
را بر خود گرفت و بهمین دلیل این قربانی کاملاً کافی بود. این عالیترین درجه اخلاق
و نهایت لطف و فداکاری الهی است. "خدا در مسیح بود و جهان را با خود مصالحه می‌داد".
مسیح
حاضر شد که بدترین و رنج‌آورترین نوع مرگ را که صلیب بود بپذیرید و حتی بقدری خوار‌شد
که در میان دو دزد مصلوب گردید و این امر نشان می‌دهد که برای نجات بشر تا چه حد حاضر
به فداکاری بود و در بالای صلیب نیز برای نجات دزدهائی که با او مصلوب شده بودند فکر
می‌کرد. خدا فداکاری مسیح را که در مصلوب شدن وی عملی گردید قبول کرد و با زنده کردن
مسیح تائید نمود که قربانی مسیح پذیرفته شده است.
یکی
از دستورات مسیح به شاگردان این بود که مرگ او را بخاطر داشته باشند. میلیونها نفر
در طول تاریخ و در سرتاسر جهان مرگ گرانبهای او را به یاد می‌آورند. تمام مسیحیان با
اجرای مراسم عشاء ربانی مرتباً به یاد مرگ نجاتبخش مسیح هستند. این امر تا مراجعت مسیح
قسمت اصلی و هسته مرکزی عبادت مسیحی را تشکیل می‌دهد.
پولس
رسول درباره راز صلیب میفرماید:" پیام صلیب برای آنانی که در راه هلاکت
هستند، پوچ و بی معنا اسی ولی برای ما که در راه نجات هستیم، قدرت خدا است"
(اول قرنتیان 1: 18)
"اما به خاطر گناهان ما ، او مجروح شد و به خاطر شرارتهای
ما، او مضروب گردید. و به خاطر دردی که او متحمل شد،شفا یافتیم و به خاطر ضربه
هایی که او تحمل کرد، سالم شدیم ."
اشعیا 53 :5
"اما خدا محبت خود را نسبت به
ما کاملا ثابت کرده است. زیرا در آن هنگام که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح به خاطر
ما مرد." رومیان 8:5
"زیرا خدا بقدری مردم جهان را دوست
دارد که یگانه فرزند خود را فرستاده است ، تا هر که به او ایمان آورد، هلاک نشود بلکه
زندگی جاوید بیابد."
یوحنا
3: 16
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر